اهدای تخمک چیست؟

اولین گزارش موفقیت آمیز اهدای تخمک، مربوط به سال۱۹۸۴ است. استفاده از این روش برای زنانی توصیه می شود، که دارای رحم سالم با قابلیت نگهداری جنین هستند، اما تخمدانهای ایشان تخمک مناسبی تولید نمی کند. این نقص همچنین ممکن است، ناشی از عدم وجود تخمدان، نارسایی زودرس تخمدان، یا سن بالای زن باشد. شایان ذکر است که درصورت ابتلای مادر به بیماری ژنتیکی، احتمال انتقال بیماری به کودک وجود دارد، و در اینگونه موارد نیز می توان به منظور پیشگیری از ابتلای کودک، از تخمک اهدایی استفاده نمود. همچنین اهداکننده، باید دارای شرایط سنی خاصی باشد، ترجیحا باروری وی قبلا ثابت شده باشد، و تیم درمانی با بررسی های لازم، از سلامت وی اطمینان حاصل کرده باشند. دلیل شرط سنی اهدا کننده تخمک این است، که زنان جوان به داروهای هورمونی تجویز شده، در طول درمان پاسخ بهتری می دهند و تخمک های سالم وبیشتری دارند. همچنین امکان بروز اختلالات ژنتیکی، کمتر و درصد موفقیت بارداری آنها بیشتر است. تخمک اهدایی، موجب تولد نوزادی می شود که از نظر ژنتیکی، کاملا متعلق به زوج گیرنده تخمک نمی باشد، و حداقل ۵۰ درصد ژن فرزندی که حاصل می شود، متعلق به خود والدین است.